Üzerinde emanet duran bir yaşam...
Ve
Anlatamadığın,
Anlamlandıramadığın gidişler.
Oraya buraya dağılmış,
toplayamadığın özlemlerin.
Bölük pörçük yaşanmışlıkların,
Birde üzerine yenileri eklenen kavgaların,
El bile sallayamadığın ayrılıkların,
Gücünün tartıldığı terazide eylemlerin,
Acılarınla girdiğin sınavların,
Hep bir sonraki zamana kalır.
Evet yine hüküm giydim.
Yine yalnız kaldım.
Yine susuyorum.
Tek azığım,
Tek özgürlüğüm dualarım.
Yine bekliyorum.
Bir gelişle,
af çıkar müebbetime diye...
Çıkar mı?
"Belki"
Değer mi?
"UMUT ETMEK,DİLEMEK VE BEKLEMEK...DEĞMEZ Mİ?"
Bekliyorum öyleyse!..
Güzel şiir...
YanıtlaSilteşekkür ederim ..
YanıtlaSilŞiir hakkında yorum yapmıyorum. Zira şiirden pek anlamam ama başlık hoşuma gitti. Bu dünya mü'minin zindanıdır elbet.
YanıtlaSilOlmayınca oldurulmuyor bazen işte >,<
YanıtlaSilzindan'da bile olsak o penceredeki umut ışığı var ya herşey onun yüzünden ..
YanıtlaSilbaktıgımız açıya göre belki de olmustur..
YanıtlaSil